با وجود قرمزی بودن محرمی این بازیکن را به دلیل آنکه از لحاظ قابلیت های فنی و توانمندهای بالای که داشت و انرژی خاصی که در بازی هایش به فوتبالدوستان منتقل میکرد،خیلی دوستش داشتیم.همچنین با دیدن مجتبی محرمی دورانی برایمان تداعی میشود که یادآور روزهای سخت،اما شیرین دهه 60 و 70 زندگیمان می باشد.
مجتبی در واقع در سمت چپ قرمزها یک بازیکن بی جانشین بود و علاوه بر فنی بودن وی،از تیزهوشی و ذکاوت بالای  نیز برخوردار بود.
حیف که دست روزگار و ناپاکی آن مجتبی را به کمی به حاشیه کشاند و ...
البته این روزها خبرهای خوبی بابت سلامتی مجددش به گوش میرسد.

حرکات زشت و زننده بازیکنان پرسپولیس اصلا قابل دفاع نیست و باید به شدت با آنها برخورد شود.

اما اینکه بخواهیم ماجرای اتفاق افتاده را در بوق و کرنا کنیم و ادای کسانی که خودمان اصلا اشتباه نمی کنیم و منزه و پاک پاک هستیم،یک مقدار قضیه را لوث کرده و بدون اینکه متوجه عواقب این جنجال سازی ها و شلوغ کاری ها بشویم؛این دو بازیکن را محو و نابود خواهیم کرد.

رسانه های نوشتاری که خوراک مطبوعاتی چمد روزشان جور شده به سر کردی روزنامه خبر ورزشی خودشان را داغتر از آشی کردندو بر طبل رسوایی این دو بازیکن در حال کوبیدن هستند و پیاز داغ آش را در حال اضافه کردن هستند!

از اینکه این سوژه اگر برایشان آب نداشته،اما نان خوبی داشته و توانسته اند با نوشتن مطلبهای گوناگون در این مورد و همچنین مصاحبه هایی با اهالی فوتبال حسابی روزنامه خود را شلوغ و صفحات آنرا پر کنند.

اینکه باید محمد نصرتی و شیث رضایی محروم و محکوم بشوند در آن تردیدی نیست.اما نباید بازیکنانی که تا چند روز قبل به عنوان یک بازیکن ملی محسوب  می کردیم و کسی گل صعود به جام جهانی زده را در حد بند کفشهای مجتبی محرمی بشمار نیاوریم یک مقدار ارزش خودمان را پایین آوردیم و نوشته های بی محتوا به خورد مردم داده ایم!

جناب آقای علی جوادی سردبیر محترم روزنامه خبر ورزشی و آقای فرهاد اشراقی دبیر تحریریه روزنامه خبر  ورزشی:بنده با اینکه از باشگاه خوانندگان خبر ورزشی به طرز بی ادبانه ای بیرون انداخته شدم(البته زیاد هم جدی نگیرید،چون زیاد هم با مدیر باشگاه خوانندگان خبر ورزشی آبم توی یک جوی نمی رفت و ....)اما هنوز هم جز خوانندگان پر و پاقرص این روزنامه هستم و برخلاف تمام عزیزانی که حمایت سفت و سخت خود را از روزنامه شما با پیامها،ایمیلها،تلفنهای خود اعلام کردند؛مخالفت خود را با اینگونه رفتار و نوشته های شما در قبال این دو بازیکن پرسپولیسی اعلام می کنم.

آقای جوادی عزیز بنده یک استقلالی چند آتیشه هستم و دل خوشی از این دو بازیکن و بخصوص محمد نصرتی بخاطر آن کاری که ابتدای این فصل انجام دادند،ندارم!اما می دانم شما با اینگونه انگشت نما کردن این دو بازیکن نه تنها با انجام این گونه حرکات زشت و زننده برخورد مناسبی نکردید،بلکه باعث آن می شوید که اعتماد دیگر اهالی ورزش و بخصوص فوتبال از روزنامه شما سلب شود.چون فوتبالی ها وقتی می بینند دو بازیکن هم صنف خود را در  روزهای خاکستری خود می کوبید و کاسه داغتر از آش شده اید!به خود می گویند اگر خدای نکرده مشکلی برای خودشان(حالا قرار نیست منکراتی باشد)پیش بیاید، قرار است اینگونه با آبروی آنها بازی کنید؛دیگر در روزهای اوج خود برای شما تره هم خرد نمی کنند.

بله اینکه باید با بازیکنانی که اینچنین حرکات وقیح و زننده ای را انجام می دهمد،برخورد کنیم کار درست و اصولی می باشد،اما اگر بخواهیم با آنها همچون قاتلینی که هیچ گونه رضایتی از اولیای دم ندارند و منتظر اعدام هستند،برخورد کنیم؛نتها با پلیدی ها و زشتی های فوتبال مبارزه و مقبله نکردیم،بلکه باعث ریشه دارتر شدن آن هم شده ایم.

نباید آنقدر ماجرا اتفاق افتاده را بزرگتر از آن چیزی که هست جلوه دهیم و تازه بخواهیم پای یک بازیکن دیگری را هم وسط بکشیم.

نمی دانم رسانه های نوشتاری و ...از حمله های خود در زمان بازیگری مجتبی محرمی،پرویز برومند و ...به چه چیزهای جز کسب درآمد بیشتر رسیده اند که حالا ادعای ریشه کن کردن ریشه بازیکنان متخلف فعلی را دارند.

بخدا هیچ کس از اینکه با این دو بازیکن و یا بازیکنانی که از این دست کارها انجام می دهند،برخورد سفت و سختی صورت بگیرد؛ناراحت نمی شود و همه از این کار حمایت نیز می کنند.اما اگر بخواهیم با مصاحبه های گوناگون و نوشتن مطالب انتقادی و کوبیدن بر طبل رسوایی بازیکنان و بزرگ کردن حرکاتی از این دست،مثلا به پاک شده فوتبال از آلودگی ها و پلیدی ها کمک کرده باشیم،فکری عبس و بیهوده می باشد و تازه به اشاعه و گسترش پیدا کردن آن کمک کرده ایم و قدمهای نامناسب و کجی برداشته ایم! 

                                                   امیر خادم عضو باشگاه خوانندگان خبر ورزشی شماره عضویت  8920028

                                             به بهانه حضور مجتبی محرمی در برنامه نود

مصاحبه مجتبی محرمی من را برد به زمان نوجوانی و دربی سال ۷۳ که برای اولین بار همراه برادرم در سن۱۴سالگی بدون بزرگتر خودم به استادیوم می رفتم.همان دربی که محرمی با زدن به صورت الگوی فوتبالی آن زمان من،باعث تنفرم از این بازیکن شده بود! آن سال خودم هم در تیم جوانان استقلال بازی میکردم و به خاطراینکه اسم خودم هم شبیه نام امیر(اردشیر) قلعه نویی بود و به بازی امیر هم خیلی علاقه داشتم در تیم جوانان استقلال با اینکه دفاع آخر بازی می کردم؛اما شماره 8 را به عشق وی می پوشیدم.چه دوران خوبی بود،به قول مجتبی محرمی آن موقع بر سر نام استقلال،پرسپولیس و نام بازیکنان ما طرفداران هم همانند بازیکنان با هم دعوا می کردیم و کری می خواندیم.بعد از آن دربی و جنجالی که پیش امد و وقتی امیر قلعه نویی به همراه چند بازیکن دیگر از دوتیم به مدت ۶ماه و برخی کمتر محروم شدند از محرمی تنفر شدیدی پیدا کرده بودم.اما وقتی مصاحبه قبل از عید و امروزش را در خبر ورزشی خواندم و دیدم دو طرف دعوا باهم چه رفاقتی پیدا کردند و مجتبی هم خودش خیلی بابت آن دعوا ضرر کرده آن حس نفرتم؛جایش را به علاقه داد و یک جورایی با حرفهای مجتبی حال کردم.حرفم این است که وقتی بزرگهای فوتبال ما پشیمان از کرده خود هستند و اظهار ندامت می کنند و حتی زندگی شخصی خود را فدایی آن روزگار می بینند،باید درس عبرتی باشه برای بازیکنان جوان امروزی.بازیکنانی مثال پرویز برومند یا .... به خاطر یک اشتباه از فوتبال محو شدن و حالا هم هرچقدر می خواهند حداقل آبروی قبلی خود را که از فوتبال به دست آورده بودند،دوباره برگردانند؛برایشان دیگر سخت شده است.الان می بینیم که پرویز برومند برای اینکه خودش را دوباره اثبات کند،حاضر است مجانی هم برای هر تیمی که خواهانش باشد بازی کند!این سرنوشت پرویز برومندی است که آن زمانی که با مشت بر صورت پایان رافت زد،برای استقلالیها تا مدتها قهرمان بود و برایش سر و دست می شکستند.اما حالا اگر از کنار چند تماشاگرهمان زمان خود رد شود؛شاید کسی حتی او را نشناسند. وقتی برخی دوستان به ماندگاری امثال ناصر حجازی ها؛کریم باقری ها،فرهادمجیدی ها و علی دایی ها اشاره می کنند،متوجه می شویم که این چنین بازیکنانی در زمان دوران بازیگریشان به بعضی اتفاقات بیرونی فوتبال اعتنایی نمی کردند و همیشه در متن بودن را بر حاشیه ترجیج می دادند.

منبع عکس : وبلاگ خوانندگان روزنامه خبر ورزشی